Από το 2006 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εγκεφαλικών Επεισοδίων (World Stroke Organization) έχει καθιερώσει την 29^η Οκτωβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Εγκεφαλικών Επεισοδίων για την ενημέρωση του κοινού σχετικά με την <<σύγχρονη αυτή πανδημία>>, η οποία απειλεί, όχι μόνο την επιβίωση, αλλά και την ποιότητα ζωής των ανθρώπων.

Ως Αγγειακό Εγκεφαλικό (ΑΕΕ) ορίζεται η βλάβη του εγκεφαλικού παρεγχύματος αγγειακής αιτιολογίας, που οφείλεται είτε σε διακοπή της παροχής αίματος στη πάσχουσα περιοχή (ισχαιμικό ΑΕΕ), είτε από αιμορραγία ως επακόλουθο της ρήξης ενός αγγείου (αιμορραγικό ΑΕΕ).

Κάθε χρόνο συμβαίνουν παγκοσμίως 17 εκατομμύρια  εγκεφαλικά, 6 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν και 5 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν σοβαρή μόνιμη αναπηρία. Το εγκεφαλικό είναι η πρώτη αιτία αναπηρίας στους ηλικιωμένους και η δεύτερη αιτία θανάτου σε ολόκληρο τον κόσμο. Επηρεάζει το ίδιο το άτομο, την οικογένειά του, την εργασία του.

Ο ρόλος της φυσικοθεραπείας είναι σημαντικός τόσο για την πρόληψη των αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων όσο και στην αντιμετώπιση των διαταραχών που προκύπτουν μετά.

Το μεγαλύτερο ποσοστό των επεισοδίων οφείλεται σε δυσλειτουργία του καρδιαγγειακού συστήματος. Η σωστά σχεδιασμένη θεραπευτική άσκηση μπορεί να βελτιώσει τη λειτουργία του, να μειώσει τα όποια συμπτώματα και να ελαττώσει τις πιθανότητες πρόκλησης ΑΕΕ.

Μετά το ΑΕΕ η φυσικοθεραπεία μέσω των θεραπευτικών ασκήσεων μπορεί να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της όποιας αναπηρίας. Όπως έχει δείξει πλήθος ερευνών που έχουν ανακοινωθεί σε συνέδρια τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα η επανεκπαίδευση των λειτουργικών δραστηριοτήτων όπως η βάδιση, η ισορροπία και ο χειρισμός των αντικειμένων βελτιώνει την ανεξαρτησία των ασθενών και τη ποιότητα της ζωής του.

Η φυσικοθεραπεία στα αρχικά στάδια μετά από ένα ΑΕΕ δίνει έμφαση στη σημασία της διατήρησης της καλύτερης στάσης , του εύρους τροχιάς της κίνησης και την ανάκτηση του ελέγχου της ισορροπίας. Η απώλεια ή η έκπτωση του ελέγχου της ισορροπίας μπορεί να οφείλεται στην έκπτωση των κινήσεων του κορμού και των άκρων , στην έκπτωση της αισθητικότητας και σε χωρικές-αντιληπτικές διαταραχές.

Όταν η κίνηση και η δραστηριότητα στα άκρα είναι πιο εμφανής πρέπει να εφαρμόζεται επαναλαμβανόμενη λειτουργική εκπαίδευση ιδίως για την έγερση και την επαναφορά στη καθιστή θέση και τη βάδιση. Επίσης πρέπει να γίνεται εκπαίδευση σωστής χρήσης των βοηθημάτων βάδισης αλλά και των ορθώσεων.  Σε ασθενείς που υπάρχει κινητικότητα στο άνω άκρο συνιστάται επαναλαμβανόμενες λειτουργικές ασκήσεις.

Η παθητική κινητοποίηση , οι διατάσεις , οι ασκήσεις ενδυνάμωσης , η επανεκπαίδευση βάδισης και ισορροπίας , ο λειτουργικός ηλεκτρικός ερεθισμός και οι επαναλαμβανόμενες λειτουργικές ασκήσεις υπό καθοδήγηση αποτελούν τα όπλα της φυσικοθεραπευτικής φαρέτρας .

Σημαντικό για την ασφάλεια των ασθενών είναι η φυσικοθεραπευτική παρέμβαση να πραγματοποιείται από πτυχιούχο φυσικοθεραπευτή μέλος του Πανελληνίου Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών – ΝΠΔΔ.